Τμήματα

Στο μικροβιολογικό μας εργαστήριο εκτελούνται όλες οι αιματολογικές, βιοχημικές, μικροβιολογικές και ανοσολογικές εξετάσεις.

Μπορούν να πραγματοποιηθούν εξατομικευμένα check-up βασιζόμενα σε συγκεκριμένα προβλήματα υγείας, όπως παθήσεις θυρεοειδούς, σακχαρώδης διαβήτης, παχυσαρκία, διατροφική δυσανεξία και αλλεργίες, νεοπλασίες, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, έλλειψη βιταμινών κ.α. καθώς και προληπτικά check-up ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, το οικογενειακό ιστορικό, τις διατροφικές συνήθειες και τον τρόπο ζωής. Υπάρχει ακόμα και η δυνατότητα αιμοληψίας κατ΄ οίκον κατόπιν ραντεβού, ειδικά για άτομα με κινητικά και αλλά σοβαρά προβλήματα υγείας.

Τα αποτελέσματα δίνονται από τον ιατρό βιοπαθολογο 18.00 – 20.00 το απόγευμα με την απαραίτητη επεξήγηση των αποτελεσμάτων και αν απαιτούνται κάποιες πρώτες οδηγίες. μπορούν επίσης να αποσταλούν με e-mail σε εσάς και στον ιατρό σας.

Λειτουργεί καθημερινά 7.30 – 14.00 και 17.30 – 20.00 το απόγευμα εκτός Σαββάτου και Κυριακής. Αιμοληψίες εκτελούνται καθ΄ όλη την διάρκεια του ωραρίου λειτουργίας.

• Αιματολογικές εξετάσεις
• Εξετάσεις πηκτικότητας
• Βασικές βιοχημικές εξετάσεις
• Λιπίδια & λιποπρωτεΐνες
• Έλεγχος Κορωνοϊού (SARS-CoV-2)
• Ηλεκτρολύτες
• Καρδιακοί δείκτες – ένζυμα
• Ορμονικός έλεγχος αναπαραγωγής
• Ανοσολογικές – ορμονολογικός έλεγχος διαβήτη
• Ανοσολογικός – ορμονολογικός έλεγχος θυροειδούς
• Ορμονολογικός έλεγχος οστεοπόρωσης
• Δείκτες νεοπλασίας
• Αυτοαντισώματα αντικυτταροπλασματικά
• Αντισώματα κοιλιοκάκης
• Αυτοαντισώματα καρδιολιπίνης
• Ρευματοειδείς παράγοντες
• Επίπεδα φαρμάκων – τοξικών ουσιών

ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΕΙΣ ΒΑΡΙΑΤΡΙΚΗΣ

Λαπαροσκοπικό γαστρικό μανίκι

Η νοσογόνος παχυσαρκία είναι μια προοδευτική, χρόνια, υποτροπιάζουσα, παγκόσμια ασθένεια που οδηγεί σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα στον ασθενή.

Η ασθένεια επιβαρύνει τα εθνικά συστήματα υγείας ανά τον κόσμο, με περίπου 4,1 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Ο ορισμός της (νοσογόνου) παχυσαρκίας είναι ΔΜΣ (Δείκτης Μάζας Σώματος) άνω των 30.

Περαιτέρω, η νοσογόνος παχυσαρκία χωρίζεται σε 3 κατηγορίες:

·         την κατηγορία Ι που περιλαμβάνει ΔΜΣ 30-35,

·         την κατηγορία ΙΙ με ΔΜΣ 35-40 και τέλος

·         την κατηγορία ΙΙΙ με ΔΜΣ άνω των 40.

Ήδη όμως ασθενείς με ΔΜΣ άνω των 30 διατρέχουν κίνδυνο πρόωρης θνησιμότητας και πάσχουν συχνά από συννοσηρότητες. Αυτές μπορεί να είναι ήπιες, όπως ακράτεια ούρων, πόνος στις αρθρώσεις και ροχαλητό, έως σοβαρές, όπως καρδιακές παθήσεις, διαβήτης, υπνική άπνοια και πολλές άλλες.

Η παχυσαρκία είναι μια πολυπαραγοντική ασθένεια. Τα αίτια που συνεισφέρουν περιλαμβάνουν κοινωνικές, γενετικές, ψυχολογικές, διατροφικές συνήθειες και απουσία σωματικής άσκησης. Οι ασθενείς υποφέρουν, συνήθως, από νοσογόνο παχυσαρκία από την παιδική ηλικία και για δεκαετίες, ενώ ως παιδιά συχνά έχουν βιώσει εκφοβισμό και ως ενήλικες δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις. Αυτό οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο όπου το βάρος αυξάνεται και οι ασθενείς δεν τολμούν να ζητήσουν βοήθεια. Μια ανησυχητική τάση τα τελευταία χρόνια είναι ότι η παχυσαρκία αυξάνεται στους νεαρούς ενήλικες, γεγονός που επιδεινώνει ραγδαία την υγεία τους και μερικές φορές δυσκολεύει τη ζωή τους κοινωνικά και εργασιακά.

Ιστορικά, αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις έχουν πραγματοποιηθεί για τη θεραπεία της παχυσαρκίας. Στις μέρες μας η γαστρική παράκαμψη, η επιμήκης γαστρεκτομή (δηλαδή το γαστρικό μανίκι) και η γαστρική παράκαμψη μίας αναστόμωσης είναι οι πιο καθιερωμένες. Η τέλεια επέμβαση δεν υπάρχει, αλλά ο χειρουργός προτείνει αυτήν που ταιριάζει καλύτερα στον κάθε ασθενή.

Η προετοιμασία πριν το Γαστρικό Μανίκι

Πριν την επέμβαση, είναι απαραίτητο ο ασθενής να γνωρίσει τη βαριατρική ομάδα, η οποία αποτελείται εκτός από τον χειρουργό, από διαιτολόγο, παθολόγο/διαβητολόγο, ψυχολόγο και, από προπονητή / εργοθεραπευτή / φυσιοθεραπευτή. Ο ασθενής παρακολουθεί συγκεκριμένο διαιτολόγιο κατά τις συστάσεις του διαιτολόγου, προκειμένου να χάσει βάρος προεγχειρητικά. Αυτό γίνεται για να διασφαλιστεί ότι μπορεί να ακολουθήσει τις διατροφικές συστάσεις μετεγχειρητικά, όπως και για να μειώσει το μέγεθος του ήπατος, κάτι που είναι σημαντικό για τη διευκόλυνση της επέμβασης. Τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται μέσω της ομαδικής προσέγγισης και ο ασθενής πρέπει να εμπιστευτεί πλήρως τη βαριατρική ομάδα.

Πώς διενεργείται το Γαστρικό Μανίκι

Η επιμήκης γαστρεκτομή εφαρμόζεται λαπαροσκοπικά από το 1999. Η τεχνική έχει τελειοποιηθεί με τα χρόνια, είναι τυποποιημένη και πολύ ασφαλής. Στα σωστά χέρια αποδίδει εξαιρετικά αποτελέσματα απώλειας βάρους. Η επέμβαση απαιτεί γενική αναισθησία και πραγματοποιείται μέσω 5 μικρών τομών 1-2 εκατοστών. Χρησιμοποιείται το λαπαροσκόπιο, ένα ειδικό όργανο εξοπλισμένο με κάμερα. Η επέμβαση συνιστάται στη μετατροπή του στομάχου από σάκο, σε σωλήνα, με ειδικές συρραπτικές συσκευές. Η διάρκειά της είναι περίπου 30 λεπτά και ο ασθενής παραμένει στο νοσοκομείο για μία με δύο μέρες.

Οι περισσότεροι ασθενείς χρειάζονται μόνο παρακεταμόλη για τον πόνο και μόνο μερικές φορές κωδείνη. Η ιβουπροφαίνη αποφεύγεται καθώς μπορεί να προκαλέσει πληγές και αιμορραγία στον νεοχειρουργημένο στομάχι.

Η αποκατάσταση μετά από Γαστρικό Μανίκι

Μετεγχειρητικά είναι απαραίτητο να ακολουθούνται oι συστάσεις του διαιτολόγου για δίαιτα με υγρά την πρώτη εβδομάδα, ακολουθούμενη από πολτοποιημένη τροφή την 2^η + 3^η εβδομάδα και από την 4^η εβδομάδα και μετά, κανονική τροφή (κατά προτίμηση καλά μασημένη). Μερικοί ασθενείς εμφανίζουν δυσφαγία αλλά αυτή είναι παροδική και εξαρτάται από τις διατροφικές συνήθειες. Σπανιότερα μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές οι οποίες αντιμετωπίζονται σχετικά εύκολα.

Η επέμβαση αυτή αποτελεί μία επένδυση στη σωματική αλλά και στην ψυχική υγεία του ασθενούς με απώτερο σκοπό τη μείωση των συννοσηροτήτων, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την μακροζωία. Με άλλα λόγια, η επιμήκης γαστρεκτομή είναι ένα ισχυρό «εργαλείο» που δίνεται στον ασθενή, όπου η κύρια ευθύνη μετεγχειρητικά για τη μέγιστη απώλεια βάρους και την επίτευξη των καλύτερων δυνατών αποτελεσμάτων, ανήκει στον ίδιο τον ασθενή, επικουρούμενος από τη βαριατρική ομάδα.

Λαπαροσκοπικό γαστρικό Bypass

Η νοσογόνος παχυσαρκία οφείλεται σε ποικίλους παράγοντες όπως είναι οι μεταβολικοί, οι ψυχολογικοί, οι κληρονομικοί, οι ορμονικοί, οι κοινωνικοί, καθώς επίσης και οι διατροφικές συνήθειες, ο τρόπος ζωής και η συχνότητα της σωματικής άσκησης.

Πότε προκρίνεται η Γαστρική Παράκαμψη(γαστρικό bypass, Roux-en-Y gastric bypass)

Υπάρχουν ασθενείς που προσπάθησαν να διατηρήσουν το βάρος τους υπό έλεγχο σε όλη τους τη ζωή, χωρίς όμως επιτυχία και παρά τις επίμονες προσπάθειες με μη χειρουργικές μεθόδους, όπως ποικίλες δίαιτες, ασκήσεις και αλλαγές στον τρόπο ζωής. Σε αυτούς τους ασθενείς με Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) άνω του 30, συνίσταται η γαστρική παράκαμψη (bypass), εφόσον πληρούν τα κριτήρια για βαριατρική επέμβαση.

Η βαριατρική επέμβαση επιλέγεται για να αυξήσει τη μακροζωία, να μειώσει τις συννοσηρότητες και να δώσει στους ασθενείς μια ευκαιρία για μια φυσιολογική και ικανοποιητική ζωή όπως την είχαν οραματιστεί. Οι βαριατρικοί ασθενείς έχουν συχνά πολλαπλές συννοσηρότητες ποικίλης βαρύτητας, όπως διαβήτη, καρδιαγγειακή νόσο, υπερλιπιδαιμία, ακράτεια ούρων, υπέρταση και σύνδρομο αποφρακτικής άπνοιας στον ύπνο. Αυτές οι ασθένειες επιβαρύνουν τον οργανισμό και προκαλούν μία φθίνουσα πορεία στην υγεία του ασθενούς. Σειρά επιστημονικών μελετών έχουν αποδείξει ότι η γαστρικήπαράκαμψη παρέχει ισχυρή και διαρκή απώλεια βάρους, μακροπρόθεσμα. Η διαδικασία μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί ως δεύτερη επέμβαση για την απώλεια βάρους μετά το γαστρικό μανίκι.

Πώς εκτελείται η Γαστρική Παράκαμψη

Η τεχνική της γαστρικής παράκαμψης περιλαμβάνει τη σμίκρυνση του στομάχου σε μέγεθος μικρού θύλακα. Σε αυτόν τον θύλακα συνδέεται το λεπτό έντερο με αποτέλεσμα την παράκαμψη του μεγαλύτερου μέρους του στομάχου, και του λεπτού εντέρου. Ο μηχανισμός της επέμβασης, περιλαμβάνει λοιπόν μικρότερη απορρόφηση θερμίδων, μειωμένη όρεξη και άλλες μεταβολικές και ορμονικές αλλαγές. Μαζί με το γαστρικό μανίκι, η γαστρική παράκαμψη είναι η πιο κοινή επέμβαση κατά της παχυσαρκίας ανά τον κόσμο.

Οι προεγχειρητικές εξετάσεις πριν από τη γαστρική παράκαμψη είναι πολύ σημαντικές. Οι ασθενείς γνωρίζουν τη χειρουργική ομάδα, η οποία εκτός από τον χειρουργό αποτελείται από ενδοκρινολόγο, διαιτολόγο, φυσιοθεραπευτή και ψυχολόγο. Δίνεται μεγάλη σημασία στο να χάσει ο ασθενής βάρος προεγχειρητικά (εκεί ο διαιτολόγος παίζει σημαντικό ρόλο) κάτι που σημαίνει στατιστικά, σημαντική απώλεια βάρους μετεγχειρητικά, όπως επίσης είναι σημαντικό και για τη μείωση του μεγέθους του ήπατος (διευκολύνει την επέμβαση). Επιπλέον, πραγματοποιείται γαστροσκόπηση για τη διάγνωση πιθανής διαφραγματοκήλης.

Παλιότερα η επέμβαση διενεργείτο ανοιχτά, ωστόσο στην εποχή μας προτιμάται η λαπαροσκοπική τεχνική καθώς προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα. Πιο συγκεκριμένα, η λαπαροσκοπική γαστρική παράκαμψη συνεπάγεται ταχύτερη χειρουργική διαδικασία και ανάνηψη του ασθενούς.  Η επέμβαση γίνεται, μεταξύ άλλων, με τη χρήση ειδικού οργάνου εξοπλισμένου με κάμερα (λαπαροσκόπιο) και με τη διάνοιξη 5 μικρών τομών 1-2 εκατοστών η καθεμία.  Η επέμβαση διαρκεί περίπου 45 λεπτά και απαιτεί γενικήαναισθησία. Οι τομές στο δέρμα κλείνονται με ράμματα τα οποία θα απορροφηθούν από μόνα τους, απαλλάσσοντας τον ασθενή από την ταλαιπωρία της αφαίρεσής τους.

Η ζωή μετά τη Γαστρική Παράκαμψη

Μετά την επέμβαση ο ασθενής παραμένει 1 με 2 μέρες στο νοσοκομείο. Οι διατροφικέςσυνήθειες, η θερμιδική αλλά και διατροφική σύσταση του φαγητού αλλάζουν ριζικά. Ακόμα, ο ασθενής θα πρέπει να καταναλώνει μικρά και πολλά γεύματα, με αυξημένο περιεχόμενο σε φυτικές ίνες και πρωτεΐνες, καθώς και ισορροπημένες ποσότητες υδατανθράκων και λίπους.

Η φαρμακοθεραπεία συμπεριλαμβάνει παρακεταμόλη για τον πόνο και σπανιότερα οπιοειδή, αλλά και συμπληρώματα διατροφής που πρέπει να παίρνει ο ασθενής για το υπόλοιπο της ζωής του. Αυτά περιλαμβάνουν σίδηρο, βιταμίνη Β12, ασβέστιο, βιταμίνη D και μια πολυβιταμίνη και είναι απαραίτητα για την αποφυγή έλλειψης λόγω της εντερικής παράκαμψης. Υπάρχουν ορισμένοι κίνδυνοι με αυτήν την επέμβαση, όπως αιμορραγία, μόλυνση και κίνδυνος διαφυγής και επανεγχείρησης, ωστόσο, ο κίνδυνος είναι πολύ χαμηλός, περίπου 0,5%.

Η παρακολούθηση αποτελείται από τακτικές επισκέψεις στον διαιτολόγο, προπόνηση με γυμναστή και συνεδρίες με ψυχολόγο εάν αυτό κριθεί απαραίτητο. Οι ετήσιες αιμοληψίες και επισκέψεις σε γιατρό επιβάλλονται για να διαπιστωθεί ότι ο ασθενής παραμένει σε καλό δρόμο.

Τα αποτελέσματα της επέμβασης είναι ορατά ήδη μετά από λίγες ημέρες, με βελτίωση συγκεκριμένων συννοσηρότητων (διαβήτης), ενώ σε λίγες εβδομάδες καταγράφεται αισθητή απώλεια βάρους. Μέσα σε 1 με 2 χρόνια οι περισσότεροι ασθενείς έχουν φτάσει στο τελικότους -χαμηλό- βάρος, έχοντας ταυτόχρονα εξαλείψει ή μειώσει τις συννοσηρότητες και τελικά έχοντας αυξήσει το προσδόκιμο ζωής τους, το οποίο είναι και το πιο σημαντικό επίτευγμα.

Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι η γαστρική παράκαμψη είναι ένα πολύ ισχυρό «εργαλείο» που δίνεται στον ασθενή για να μπορέσει να αλλάξει τον τρόπο ζωής του και να κάνει μια νέα αρχή. Απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά του ασθενούς ο οποίος κάνει μια επένδυση στη μελλοντική του υγεία.

ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΕΙΣ ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΗΣΗΣ

Λαπαροσκοπική Βουβωνοκήλη

Η βουβωνοκήλη προσβάλλει κυρίως άνδρες αλλά και γυναίκες όλων των ηλικιών. Η νόσος προκαλείται από αδυναμία στους ιστούς της βουβωνικής περιοχής και εκδηλώνεται με πόνοή/και εξόγκωμα στην περιοχή.

Τα συμπτώματα της Βουβωνοκήλης

Ο πόνος μπορεί να είναι οξύς ή πιο μαλακός και οφείλεται στην πίεση που ασκεί λιπώδης ιστός ή ένα μέρος του εντέρου στο κοιλιακό τοίχωμα. Συχνά, οι ασθενείς έχουν μάθει ότι όταν ξαπλώνουν, η κήλη υποχωρεί αυθόρμητα (ανάταξη) ή μπορούν να πιέζουν μόνοι τους την κήλη προς τα μέσα, γεγονός που οδηγεί σε ανακούφιση από τον πόνο. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε το περιεχόμενο της κήλης έχει προκαλέσει περίσφιξη, κάτι που μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες όπως ειλεό ή εντερική γάγγραινα, εάν το έντερο εμφανίσει μειωμένη κυκλοφορία. Κατά συνέπεια, αυτό απαιτεί επείγουσα επέμβαση, όπου τα αποτελέσματα είναι χειρότερα από ό,τι σε ένα προγραμματισμένο χειρουργείο.

Προεγχειρητικά, δεν απαιτείται καμία ακτινολογική εξέταση, αλλά η διάγνωση της βουβωνοκήλης είναι κλινική. Μόνο όταν ο ασθενής αισθάνεται πόνο χωρίς διόγκωση χρειάζεται να γίνει υπερηχογράφημα ή αξονική τομογραφία. Σε αμφίβολες περιπτώσεις, είναι δυνατό να γίνει στενή παρακολούθηση του ασθενούς, για έως και ένα χρόνο, για να διαπιστωθεί η εξέλιξη της κήλης.

Η ασθένεια μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με χειρουργική επέμβαση. Ιστορικά, οι βουβωνοκήλες χειρουργούνταν αρχικά με ανοιχτή επέμβαση, τόσο με πλέγμα όσο και χωρίς.

Πώς γίνεται η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης

Στις μέρες μας είναι αποδεδειγμένο ότι η καλύτερη μέθοδος είναι το πλαστικό πλέγμα αλλά με τη λαπαροσκοπική μέθοδο. Αυτή η τεχνική σημαίνει μικρότερο τραύμα, συντομότερη αποκατάσταση και παραμονή στο νοσοκομείο, μικρότερο κίνδυνο αιμορραγίας και μόλυνσης, μικρότερο κίνδυνο βλάβης των νεύρων που προκαλεί απώλεια της αίσθησης στην περιοχή, μικρότερο χρόνο επιστροφής στην εργασία και μικρότερο κίνδυνο υποτροπής.

Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της λαπαροσκόπησης είναι ότι επιτρέπει το χειρουργείο αμφίπλευρων κηλών, έτσι ώστε ο ασθενής να μην υποβληθεί σε αναισθησία δύο φορές. Επιπλέον, η λαπαροσκόπηση υπερτερεί σε περιπτώσεις υποτροπής μετά από προηγούμενη ανοιχτή πρόσθια επέμβαση, καθότι το χειρουργείο πραγματοποιείται σε ανατομικά παρθένα περιοχή. Το πλέγμα είναι κατασκευασμένο από λεπτό και ισχυρό πλαστικό και είναι εφοδιασμένο με πόρους που επιτρέπουν τη διήθηση των εγγείων ιστών για το καλύτερο δυνατό αποτελέσματα.

Η επέμβαση απαιτεί γενική αναισθησία και μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε μέσω του οπισθοπεριτοναϊκού χώρου (η λεγόμενη τεχνική TEP) είτε ενδοκοιλιακά (η λεγόμενη τεχνική TAPP). Χρησιμοποιούνται, μεταξύ άλλων, προηγμένα εργαλεία εξοπλισμένα με κάμερα (λαπαροσκόπιο), μέσω 3 τομών στο δέρμα διαμέτρου, περίπου, 1-2 εκατοστών. Η διάρκεια της επέμβασης ανέρχεται σε, περίπου, 25 λεπτά και ο ασθενής επιστρέφει στο σπίτι του την ίδια μέρα.

Σε περιπτώσεις όπου η γενική αναισθησία δεν είναι δυνατή λόγω μεγάλης συννοσηρότητας, μπορεί να γίνει ανοιχτή επέμβαση με πλέγμα, με τοπική αναισθησία.

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης εξετάζονται όλες οι πιθανές περιοχές κήλης και εάν, για παράδειγμα, εντοπιστούν άλλοι ανατομικά διαφορετικοί τύποι κήλης, όπως η μηροκήλη που είναι πιο διαδεδομένη στις γυναίκες, χειρουργούνται κανονικά με τοποθέτηση πλέγματος.

Όπως συμβαίνει με όλες τις χειρουργικές επεμβάσεις, υπάρχουν κίνδυνοι επιπλοκών, όπως κατακράτηση ούρων (πιο συχνή σε ηλικιωμένους άνδρες με διόγκωση προστάτη), αιμορραγία, μόλυνση ή επανεμφάνιση της κήλης, ωστόσο ο κίνδυνος είναι χαμηλός, μικρότερος από 0,4%.

Το στάδιο της ανάρρωσης

Για τις 2 πρώτες εβδομάδες μετά την επέμβαση είναι σημαντικό να αποφευχθεί η έντονη αθλητική δραστηριότητα,  προκειμένου το πλέγμα να ενσωματωθεί επαρκώς στους γύρω ιστούς. Ωστόσο, οι ασθενείς μπορούν να επιστρέψουν σε εργασία που δεν είναι βαριά μετά από μερικές ημέρες. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί αναρρωτική άδεια έως και 2 εβδομάδες.

Μετεγχειρητικά, τα ράμματα δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν καθώς απορροφώνται από μόνα τους. Όσον αφορά την ανακούφιση από τον πόνο, συνήθως είναι αρκετή η παρακεταμόλη και σπανιότερα απαιτείται φαρμακοθεραπεία με οπιοειδή.

Λαπαροσκοπική Μηροκήλη

Η κήλη προκαλείται λόγω αποδυνάμωσης του κοιλιακού τοιχώματος που επιτρέπει την προεξοχή λιπώδους ιστού ή εντέρου μέσω ενός ανοίγματος. Όσον αφορά τη βουβωνικήχώρα (περιοχή), η ανατομία προδιαθέτει για την ύπαρξη κηλών διαφόρων τύπων.

Σε ορισμένες περιπτώσεις η κήλη προκαλείται λόγω ενός εμβρυολογικά αδύναμου σημείου. Σχεδόν το 50% των αντρών άνω των 65 ετών έχει κήλη ή έχει εγχειρηθεί λόγω κήλης. Ο αντίστοιχος αριθμός για τις γυναίκες είναι κάτω από 10%. Παγκοσμίως πραγματοποιούνται πάνω από 20 εκατομμύρια επεμβάσεις ετησίως λόγω βουβωνοκήλης. Η πάθηση είναι πιο συχνή στη δεξιά παρά στην αριστερή πλευρά αλλά μπορεί να υφίσταται και αμφίπλευρη.

Οι κήλες μπορεί να είναι ασυμπτωματικές και να παρατηρηθούν κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης ρουτίνας. Σε περίπτωση συμπτωμάτων, συνήθως υπάρχει ενόχληση που μετατρέπεται σε οξύ πόνο. Ο πόνος τοποθετείται στην περιοχή της κήλης αλλά μπορεί επίσης να αντανακλάται στα γεννητικά όργανα ή και στο μπροστινό μέρος του μηρού στην ίδια πλευρά. Σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζεται περίσφιξη της κήλης με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αναταχθεί. Αυτή η κατάσταση είναι σαφώς επικίνδυνη για την υγεία του ασθενούς, καθότι μπορεί να οδηγήσει σε αποφρακτικό ειλεό, και ισχαιμία και μετέπειτα νέκρωση του εντέρου.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η κήλη πρέπει να αναταχθεί το συντομότερο δυνατό ξαπλώνοντας, σηκώνοντας τα γόνατα προς τα πάνω και πιέζοντας απαλά την κήλη προς τα μέσα. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί, πρέπει ο ασθενής να οδηγηθεί επειγόντως στο χειρουργείο.

Μερικοί ασθενείς αγοράζουν ζώνη κήλης, ωστόσο αυτό δεν μπορεί να αποτρέψει πιθανή περίσφυξη, αλλά μπορεί να προσφέρει κάποια ανακούφιση από τον πόνο.

Διάγνωση και θεραπεία Μηροκήλης

Ένας ιδιαίτερος τύπος κήλης στην περιοχή του βουβώνα, που εμφανίζεται πολύ συχνότερα στις γυναίκες, είναι η μηροκήλη. Αυτή η κήλη είναι δύσκολο να διαγνωστεί με κλινικήεξέταση, σε αντίθεση με άλλους τύπους. Ωστόσο, αυτό δεν φέρει επιπτώσεις, καθώς θεραπεύεται με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με την ολική εξωπεριτοναική λαπαροσκοπική αποκατάσταση (Totally Extraperitoneal Repair).

Η επέμβαση αυτή είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί σε περίπτωση μηροκήλης, ανεξαρτήτως φύλου ή συμπτωμάτων, λόγω του αυξημένου κινδύνου σύσφιξης. Το μεγάλο πλεονέκτημα της τεχνικής TEP είναι ότι επιτρέπει την προσέγγιση της κήλης πίσω από τον μυ της βουβωνικής περιοχής και ότι είναι ελάχιστα επεμβατική. Η τεχνική απαιτεί άριστες γνώση ανατομίας και είναι ασφαλής σε έμπειρα χέρια. Πραγματοποιείται με γενική αναισθησία και χρησιμοποιείται προηγμένος εξοπλισμός όπως, μεταξύ άλλων, λαπαροσκόπιο με οπτική κάμερα. Η κήλη επιδιορθώνεται μέσω 3 μικρών τομών 1-2 εκατοστών, μεταξύ του ομφαλού και του ηβικού οστού, με την τοποθέτηση πλέγματος πολυπροπυλενίου, το οποίο καλύπτει όλες τους τύπους κήλης.

Η επέμβαση διαρκεί περίπου 25 λεπτά και ο ασθενής μένει στο νοσοκομείο για μία ημέρα. Η αποκατάσταση είναι γρήγορη και σπάνια απαιτούνται άλλα παυσίπονα εκτός από την παρακεταμόλη και την ιβουπροφαίνη.

Ανάρρωση μετά την Αποκατάσταση Μηροκήλης

Είναι σημαντικό να ακολουθούνται οι συστάσεις του χειρουργού μετεγχειρητικά. Η επιστροφή στην εργασία είναι γρήγορη, μέσα σε λίγες μέρες, αλλά θα πρέπει να αποφευχθεί η βαριά γυμναστική τις πρώτες 2 εβδομάδες, εάν υπάρχει πόνος. Τα ράμματαδεν χρειάζεται να αφαιρεθούν, αλλά απορροφώνται από τον ίδιο τον οργανισμό. Η περιοχή της επέμβασης μπορεί να είναι ελαφρώς πρησμένη μετά την επέμβαση, αλλά αυτό οφείλεται μόνο σε υγρό το οποίο εξαφανίζεται αυτόματα μετά από λίγες ημέρες. Πιθανές επιπλοκές συμβαίνουν πολύ σπάνια (αιμορραγία, λοίμωξη) και ο κίνδυνος υποτροπής είναι σαφώς χαμηλός.

Η μηροκήλη είναι μια δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση, η οποία όμως με μία σωστά και άμεσα πραγματοποιημένη χειρουργική επέμβαση απαλλάσσει σύντομα τον ασθενή από το πρήξιμο και τις ενοχλήσεις.

Λαπαροσκοπική Αποκατάσταση Διαφραγματοκήλης

Τα συμπτώματα της κήλης εξαρτώνται από την ανατομική της θέση. Μια κήλη στο διάφραγμα, αναγκάζει τον οισοφάγο και το πάνω μέρος του στομάχου να κινηθούν προς το θώρακα. Με αυτόν τον τρόπο, ο σφιγκτήρας της διασταύρωσης  μεταξύ του οισοφάγου και του στομάχου δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Ως αποτέλεσμα, το όξινο περιεχόμενο του στομάχου παλινδρομεί προς τον κατώτερο οισοφάγο και προκαλεί όξινα συμπτώματα, καούρα, ναυτία και επιγαστραλγίες. Επιπλέον, οι κήλες μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα υπό μορφή αναπνευστικών προβλημάτων, ακόμα και βήχα. Η διαδικασία μπορεί επίσης να οδηγήσει σε φλεγμονή και κυτταρικές αλλαγές στο κάτω μέρος του οισοφάγου, ακόμη και σε καρκίνο.

Τα αίτια της Διαφραγματοκήλης

Η αιτία της διαφραγματοκήλης είναι άγνωστη, αλλά παράγοντες που προδιαθέτουν είναι η παχυσαρκία και το κάπνισμα.

Τα προβλήματα μπορεί να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία και να επηρεάσουν τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες. Ουσιαστικά όλοι οι ασθενείς δοκιμάζουν αρχικά ένα φάρμακο (π.χ. Losec) που εξουδετερώνει τα οξέα του στομάχου, επίσης είναι απαραίτητη η διακοπή του καπνίσματος και η απώλεια βάρους, για μείωση της πίεσης στον κοιλιακό χώρο. Ωστόσο, περίπου το 10% των ασθενών δεν εμφανίζει βελτίωση παρά τις υψηλές δόσεις φαρμάκων. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε μεγάλη κήλη και γίνεται εμφανές όταν, για παράδειγμα, σκύβει ο ασθενής για να δέσει τα κορδόνια από τα παπούτσια του. Άλλοι ασθενείς δεν θέλουν να λάβουν φάρμακα εφ’ όρου ζωής ή να έχουν παρενέργειες από αυτά. Στους παραπάνω ασθενείς προτείνεται λαπαροσκοπική αποκατάσταση της διαφραγματοκήλης.

Η προετοιμασία και η διαδικασία της Λαπαροσκόπησης

Προεγχειρητικά θα πρέπει πάντα να γίνεται γαστροσκόπηση για έλεγχο πιθανής φλεγμονής στον οισοφάγο και επιβεβαίωση της κήλης. Επιπλέον, πραγματοποιείται μέτρηση pH και 24ωρη μανομέτρηση του οισοφάγου, εξετάσεις που γίνονται με τη βοήθεια ενός λεπτού καθετήρα από το ρουθούνι μέχρι το στομάχι.

Στη συνέχεια καταγράφεται η πίεση κατά την κατάποση καθώς επίσης και η οξύτητα, δηλαδή πόσο όξινη γίνεται η περιοχή του σφιγκτήρα του οισοφάγου. Αυτό γίνεται για να επιβεβαιωθούν αντικειμενικά τα συμπτώματα του ασθενούς και να αποκλειστεί η αχαλασία στον κατώτερο οισοφαγικό σφιγκτήρα δεδομένου ότι αυτό αλλάζει τη χειρουργική επέμβαση.

Επίσης, σε ορισμένους ασθενείς πραγματοποιείται προεγχειρητικά αξονική τομογραφία για την ανατομική χαρτογράφηση της κήλης. Οι ασθενείς πρέπει να είναι μη καπνιστές και να έχουν Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) κάτω από 30 για τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Η θεραπεία είναι χειρουργική και ενώ παλαιότερα γινόταν με ανοιχτή επέμβαση, σήμερα διενεργείται η λαπαροσκόπηση. Η επέμβαση απαιτεί γενική αναισθησία και στοχεύει στην αποκατάσταση της ανατομίας και στη φυσιολογική λειτουργία του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα. Κατά τη λαπαροσκόπηση γίνονται 5 μικρές τομές, 1-2 εκατοστών στο δέρμα, και χρησιμοποιούνται ειδικά όργανα, μεταξύ των οποίων και ένα που είναι εξοπλισμένο με κάμερα. Το στομάχι μεταφέρεται κάτω στην κοιλιακή κοιλότητα, ενώ αφαιρείται ο περιτοναϊκός σάκος της κήλης.

Στη συνέχεια, συρράβεται το στομάχι με ειδικά ράμματα, δημιουργώντας μια βαλβίδα που εμποδίζει την παλινδρόμηση. Η διαδικασία διαρκεί περίπου 40 λεπτά.

Η ανάρρωση μετά από Λαπαροσκοπική Αποκατάσταση Διαφραγματοκήλης

Μετά την επέμβαση ο ασθενής παραμένει στο νοσοκομείο για μία μέρα. Η παρακεταμόλη και η ιβουπροφένη αρκούν για τον πόνο και μόνο σπανιότερα χορηγούνται ισχυρότερα σκευάσματα.

Σε ορισμένα νοσοκομεία, ανά τον κόσμο, πραγματοποιείται αποκατάσταση της διαφραγματοκήλης μέσω γαστροσκοπίου, ωστόσο, αυτή είναι μια υπό ανάπτυξη πειραματική διαδικασία με αβέβαια μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.

Παράλληλα, τις 2 πρώτες εβδομάδες μετά την επέμβαση είναι σημαντικό ο ασθενής να μασάει καλά την τροφή του, όπως επίσης και να αποφεύγει την κατάποση μεγάλων μπουκιών. Για αυτό κάποιες φορές προτείνεται δίαιτα με μαλακές τροφές για 2 εβδομάδες. Μετεγχειρητικά, είναι εξίσου σημαντικό να αποφεύγεται η σκληρή σωματική προπόνηση, όπως η άρση βαρών, ώστε να μην επανέλθει η κήλη. Τα ράμματα στο δέρμα δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν, καθότι απορροφώνται από τον οργανισμό.

Ορισμένοι ασθενείς παρουσιάζουν δυσκολίες στην κατάποση, οι οποίες εξαφανίζονται στη μεγάλη τους πλειονότητα. Ακόμα, οι περισσότεροι ασθενείς δυσκολεύονται να ρευτούν και να κάνουν εμετό μετά την επέμβαση. Λόγω της μετεγχειρητικής σχετικής στενότητας του οισοφάγου ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χάσουν βάρος τις πρώτες μέρες, κάτι που είναι ευπρόσδεκτο σε ασθενείς που πάσχουν από παχυσαρκία.

Επιπλοκές όπως αιμορραγία, λοιμώξεις, βλάβες στον οισοφάγο ή στο στομάχι εμφανίζονται σπάνια και ακόμη πιο σπάνια επανέρχεται η κήλη. Συν τοις άλλοις δεν απαιτείται ο γαστροσκοπικός έλεγχος μετεγχειρητικά.

Τα αποτελέσματα μετά τη λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση Nissen είναι πολύ καλά: Περίπου το 95% των ασθενών απαλλάσσονται από τα συμπτώματα και ανεξαρτητοποιούνται από τη λήψη αντιόξινων φαρμάκων.

Λαπαροσκοπική Χολοκυστεκτομή

Οι πέτρες στη χολή επηρεάζουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού, έως και το 30%, ενώ μεγαλύτερη προδιάθεση έχουν οι γυναίκες μέσης ηλικίας με υψηλό δείκτη μάζας σώματος.

Επιπλέον, υπάρχει μια κληρονομική συνιστώσα η οποία οδηγεί συχνά στην εμφάνιση της ασθένειας σε συγγενείς πρώτου βαθμού.

Πού οφείλεται η χολολιθίαση και ποια τα συμπτώματά της

Η χολολιθίαση προκαλείται από μια ανισορροπία μεταξύ χολικών αλάτων, χολερυθρίνης, ασβεστίου και χοληστερόλης. Πολλές περιπτώσεις είναι ασυμπτωματικές, αλλά μπορεί να προκαλέσουν πόνο, συνήθως υπό μορφή κολικού, εάν η πέτρα εμποδίσει την έκκριση της χολής στο έντερο, κάτι που αποτελεί τον πιο συνήθη τρόπο εκδήλωσης της χολολιθίασης.

Ο πόνος εντοπίζεται συνήθως κάτω από τα δεξιό ημιθωράκιο, αλλά μπορεί να αντανακλάται στο επιγάστριο ή στη δεξιά πλάτη. Οι ασθενείς μπορεί να υποφέρουν από ναυτία και μερικές φορές ακόμη και από εμετό. Οι διαφορικές διαγνώσεις περιλαμβάνουν συνήθως έλκη στομάχου ή πέτρες στα νεφρά και λιγότερο συχνά ηπατίτιδα ή κολίτιδα.

Σοβαρότερες επιπλοκές μπορεί να προκληθούν εάν η πέτρα οδηγήσει σε χολοκυστίτιδα, ή εάν φράξει τον κοινό χολικό αγωγό και εμποδίσει την απαγωγή της χολής στο έντερο με αποτέλεσμα υπερχολερυθριναιμία (και ίκτερο), παγκρεατίτιδα ή χολαγγειίτιδα. Αυτές οι πιο σοβαρές περιπτώσεις απαιτούν ενδονοσοκομειακή περίθαλψη και συχνά χειρουργική επέμβαση. Μια ειδική περίπτωση είναι οι πολύποδες στη χοληδόχο κύστη, οι οποίοι ανακαλύπτονται συνήθως τυχαία και συχνά αποτελούν ένδειξη για χολοκυστεκτομή.

Διάγνωση και θεραπεία

Η διάγνωση της χολολιθίασης επιτυγχάνεται με αιματολογικές και ηπατικές εξετάσεις όπως και υπερηχογράφημα, προκειμένου να επιβεβαιωθούν οι πέτρες στη χολή ή η λάσπη και να αποκλειστούν άλλες επιπλοκές της νόσου της χοληδόχου κύστης που αναφέρθηκαν προηγουμένως, όπως ίκτερος, παγκρεατίτιδα ή χολαγγειίτιδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, απαιτείται συμπληρωματικά αξονική ή μαγνητική τομογραφία και μερικές φορές ERCP, πριν από την οριστική χειρουργική επέμβαση.

Η θεραπεία για προβλήματα χολόλιθου είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Όταν η  χολοκυστεκτομή ήταν στα σπάργανα, ο χειρουργός αφαιρούσε τις πέτρες και άφηνε ανέπαφη τη χοληδόχο κύστη. Αργότερα έγινε κατανοητό, ότι η χοληδόχος κύστη μπορεί να αφαιρεθεί ολόκληρη χωρίς να προκληθεί μόνιμη βλάβη.

Στην εποχή μας η χολοκυστεκτομή σπανίως διενεργείται ως ανοιχτή επέμβαση, καθώς προτιμάται, ήδη από το 1990 περίπου, η ελάχιστα επεμβατική τεχνική που ονομάζεται λαπαροσκόπηση.

Η λαπαροσκοπική επέμβαση απαιτεί γενική αναισθησία και γίνεται με τη βοήθεια ειδικού εργαλείου εξοπλισμένου με κάμερα (λαπαροσκόπιο) μέσω 4 μικρών τομών, περίπου 2 εκατοστών στην κοιλιά, ενώ διαρκεί γύρω στα 30 λεπτά.

Κατά τη διάρκεια της λαπαροσκόπησης πραγματοποιείται διεγχειρητική χολαγγειογραφίαγια την ανίχνευση και την αφαίρεση τυχόν υπολειπόμενων χολόλιθων στους χοληφόρους αγωγούς. Επίσης, χορηγείται ενδοφλεβίως IGC (πράσινο ινδοκυανίνης), μία αβλαβής χρωστική ουσία, η οποία μαζί με το εξελιγμένο μόνιτορ, επιτρέπει περαιτέρω απεικόνιση των χοληδόχων πόρων και ακόμα μεγαλύτερη ασφάλεια, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις οξείας χολοκυστιτίδας.

Τα οφέλη της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής και η ανάρρωση

Στα προτερήματα της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής συμπεριλαμβάνονται οι μικρότερες ουλές, η συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο, η ταχύτερη αποκατάσταση, ο λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος και ο μειωμένος κίνδυνος για αιμορραγία και μετεγχειρητικές λοιμώξεις. Οι πιθανές επιπλοκές μετά από μια τέτοια επέμβαση μπορεί να περιλαμβάνουν αιμορραγία, μόλυνση ή επανεγχείρηση, ωστόσο, οι πιθανότητες είναι κάτω του 0,5%.

Η χοληδόχος κύστη δεν είναι ζωτικό όργανο και μετά από την επέμβαση η χολή ρέει στο έντερο απευθείας από το συκώτι. Αυτό μπορεί μερικές φορές να οδηγεί σε μαλακάκόπρανα μετά την επέμβαση, αλλά το παχύ έντερο το αντισταθμίζει αρκετά γρήγορα με αυξημένη απορρόφηση υγρών και μακροπρόθεσμα οι ασθενείς σπανίως παραπονούνται για εντερικά προβλήματα.

Η αποκατάσταση μετά την επέμβαση είναι γρήγορη. Οι ασθενείς παίρνουν εξιτήριο την επόμενη μέρα και δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν τα ράμματα καθώς απορροφώνται από τον οργανισμό. Όσον αφορά τον πόνο, οι περισσότεροι ασθενείς καλύπτονται επαρκώς με παρακεταμόλη ή ιβουπροφαίνη, και μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτούνται δισκία μορφίνης. Ο πόνος υποχωρεί μέσα σε λίγες μέρες και εν τη απουσία βαριών εργασιών ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στην εργασία του μετά από 3-4 ημέρες.

Σε όλα τα σύγχρονα και πλέον εξελιγμένα συστήματα υγείας ο Γενικός Οικογενειακός Ιατρός είναι ο ιατρός στον οποίο αναφέρεται κάθε άτομο για οποιοδήποτε θέμα της υγείας του, ανεξάρτητα από τη φύση του προβλήματος, το φύλο του, την ηλικία και κάθε άλλο χαρακτηριστικό.Στόχος του Γενικού Ιατρού είναι η πρόληψη, η διάγνωση και η αντιμετώπιση οξέων και χρόνιων παθήσεων όπως: λοιμώξεις, κρίση υπέρτασης, σακχαρώδης διαβήτης, κεφαλαλγία, αυχεναλγία, οφθαλμαλγία, τραύματα κτλ και η πιθανή παραπομπή στον αντίστοιχο εξειδικευμένο Ειδικό Ιατρό.Με αυτόν τον τρόπο συνεργάζεται με εξειδικευμένους ιατρούς άλλων ειδικοτήτων όπου απαιτείται, έχοντας πάντα την ευθύνη της ομαλής και ορθολογικής συνέχειας κάθε θεραπείας, ώστε αυτή να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.Επιμελείται την πρόληψη με την ευρεία έννοια σε όλα τα επίπεδα (εμβολιασμοί, αγωγή υγείας για το κάπνισμα, τον τρόπο ζωής, τη διατροφή κλπ, προστασία αδύναμων ατόμων όπως ΑΜΕΑ, παιδιά (booling), εξαρτημένοι ασθενείς, μετανάστες, συμβολή σε κοινωνικές δράσεις.Είναι υπεύθυνος για τη μακροχρόνια συνέχιση της οποιασδήποτε θεραπευτικής αγωγής μέσα από δομημένη επικοινωνία γιατρού-ασθενή.Είναι κύρια, ολιστικά, σφαιρικά και διαχρονικά υπεύθυνος για την υγεία και την ευεξία των ατόμων που έχουν αναφερθεί σε αυτόν, ώστε κάθε άτομο που έχει στην ευθύνη του να έχει το καλύτερο δυνατό επίπεδο σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής υγείας.Ο Γενικός Ιατρός του Κέντρου μας πραγματοποιεί:ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΕΜΠΤΙΚΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ.

Κύριος στόχος του είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη και πληρέστερη αντιμετώπιση των γαστρεντερολογικών προβλημάτων των ασθενών με σεβασμό και υπευθυνότητα.

Η πρόληψη των παθήσεων του πεπτικού συστήματος στηρίζεται στην υψηλή τεχνολογία που διαθέτουμε, την εμπειρία του υπεύθυνου ιατρού και την αξιοποίηση νέων θεραπευτικών μεθόδων και τεχνικών.

Η στελέχωση του τμήματος από Αναισθησιολόγο δίνει τη δυνατότητα εκτέλεσης όλων των ενδοσκοπικών πράξεων, σύμφωνα με τις προδιαγραφές Ασφάλειας και Ποιότητας της σύγχρονης Ιατρικής. Οι ασθενείς λαμβάνουν ήπια καταστολή (μέθη) και αποχωρούν λίγη ώρα μετά χωρίς να έχουν οποιαδήποτε δυσάρεστη μνήμη.

Το Γαστρεντερολογικό τμήμα του Ιατρικού Διαγνωστικού Κέντρου “Ιατρικό Πτολεμαΐδος”.

Παρέχει όλες τις δυνατότητες για ολοκληρωμένη διάγνωση και ενδοσκοπική θεραπεία των νοσημάτων του πεπτικού συστήματος όπως:

• Ανώδυνη διαγνωστική και θεραπευτική ενδοσκόπηση με καταστολή από αναισθησιολόγο.
• λειτουργικές εξετάσεις ανωτέρου και κατωτέρου πεπτικού
• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, οισοφάγος Barrett
• Πρόληψη καρκίνου παχέος εντέρου
• Νόσος Crohn,ελκώδης κολίτιδα. Διάγνωση-θεραπεία- παρακολούθηση
• Αχαλασία οισοφάγου,διάγνωση και αντιμετώπιση
• Χρόνια δυσκοιλιότητα
• Εκκολπωματική νόσος
• Ευερέθιστο έντερο
• Κοιλιοκάκη

Προετοιμασία Κολονοσκόπησης Μέθοδος 1
Προετοιμασία Κολονοσκόπησης Μέθοδος 2

Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός ειδικεύεται στην θεραπεία παθήσεων των οστών και της σπονδυλικής στήλης σε ενήλικες και παιδιά. Ασχολείται και παρακολουθεί ασθενείς με κατάγματα άνω, κάτω άκρων και ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης τα οποία δύναται να αντιμετωπίζονται συντηρητικά με γύψο ή νάρθηκα είτε χειρουργικά, ασθενείς με εκφυλιστικές παθήσεις των οστών όπως η οστεοαρθρίτιδα, διάφορες φλεγμονώδεις αρθρίτιδες όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και μεταβολικά νοσήματα όπως η ουρική αρθρίτιδα. Ελέγχει, κατευθύνει και επανεξετάζει ασθενείς με οστεοπόρωση.

Συμπτώματα όπως η οσφυαλγία η ισχιαλγία η αυχεναλγία καθώς και παθήσεις της σπονδυλικής στήλης όπως η δισκοκήλη στην οσφύ (μέση) ή τον αυχένα ανήκουν στο πεδίο κλινικής εξέτασης του. Πόνος στο γόνατο το ισχίο και γενικότερα όλες τις αρθρώσεις του σώματος αποτελεί πεδίο του ορθοπεδικού χειρουργού.

Ο ορθοπαιδικός χειρουργός του κέντρου μας είναι εξειδικευμένος στην θεραπεία της δισκοκήλης στην μέση με διαδερμική έγχυση – δισκοπλαστική καθώς και την αντιμετώπιση των αθλητικών κακώσεων – παθήσεων του ώμου και του γόνατος με την αναίμακτη μέθοδο της αρθροσκόπησης. Επίσης είναι εξιδεικευμένος στην ορθοπεδική παίδων.

Ο ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΤΩΝ ΙΣΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟ ΤΟΥ ΕΝΕΣΙΜΟΥ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟΥ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΑΚΩΣΗ – ΘΛΑΣΗ – ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΜΥΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ,ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΕΣ, ΔΙΑΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΝΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ, ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ – ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ, ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑ – ΡΑΧΙΑΛΓΙΑ, ΠΟΝΟΙ ΩΜΟΠΛΑΤΗΣ ΚΑΙ ΡΑΧΗΣ, ΔΙΣΚΟΚΗΛΕΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΤΙΔΕΣ.

Στις σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους που εκτελεί ο ορθοπεδικός χειρουργός του κέντρου μας συμπεριλαμβάνονται:

• Αρθροσκόπηση ώμου (ρήξη τενόντων, αστάθεια)
• Αρθροσκόπηση γόνατος (ρήξη μηνίσκων και χιαστών συνδέσμων)
• Θεραπεία δισκοκήλης με αναίμακτη διαδερμική έγχυση – δισκοπλαστική
• Χειρουργική θεραπεία καταγμάτων άνω και κάτω άκρων με αναίμακτες τεχνικές περιορισμένης τομής – προσπέλασης
• Ολική αρθρoπλαστική γόνατος και ισχίου με αναίμακτη τεχνική περιορισμένης προσπέλασης.
• Μικροεπεμβάσεις με τοπική αναισθησία στον χώρο του κέντρου.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ

Το PRP είναι αυτόλογο πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια. Τα αιμοπετάλια είναι το μέσο για τη διαβίβαση των αυξητικών παραγόντων που επάγουν τον πολλαπλασιασμό των ινοβλαστών, οστεοβλαστών και ενδοθηλιακών κυττάρων με σκοπό την προώθηση και την επιτάχυνση της επούλωσης των ιστών. Το αυτόλογο πλάσμα προκύπτει από αιμοληψία και φυγοκέντριση του αίματος σε ειδικά σχεδιασμένους σωλήνες και συγκεκριμένες συνθήκες φυγοκέντρισης. Στο ιατρικό μας κέντρο, η διαδικασία αιμοληψίας, φυγοκέντρησης και έγχυσης των αυξητικών παραγόντων του πλάσματος από το αίμα του ασθενούς διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα και μπορεί να πραγματοποιηθεί με την υποβοήθηση των υπερήχων. Αποτελεί την πλέον προηγμένη βιολογική συντηρητική θεραπεία αντιμετώπισης αθλητικών κακώσεων και παθήσεων (χόνδρινων και τενόντιων κυρίως βλαβών).

ΕΝΕΣΙΜΟ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟ – Η ΦΥΣΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟ, Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ, ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ, ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ, ΤΕΝΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΜΥΩΝ ΑΠΟΔΟΜΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΤΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ 5Η ΚΑΙ 6Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΟΙ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ, ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ, ΟΙ ΑΡΘΡΙΤΙΔΕΣ, ΤΑ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΤΥΠΟΥ ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑΣ, ΟΣΦΥΑΛΓΙΑΣ, ΙΣΧΙΑΛΓΙΑΣ, ΓΟΝΑΛΓΙΑΣ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ ΤΟ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟ ΤΗΣ ΠΑΣΧΟΥΣΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΘΗΣΗ ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΑΣΗ ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΕΙ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.

Χρόνιοι πόνοι όπως οι πόνοι στη μέση τον αυχένα, γύρω από τον ώμο τον αγκώνα και το γόνατο η στο πέλμα αλλά και πρόσφατοι τραυματισμοί όπως τενοντίτιδες ή διαστρέμματα μπορούν να αντιμετωπισθούν σήμερα με αυτή τη φυσική θεραπεία. Αναλόγως της βαρύτητας και της χρονιότητας του προβλήματος μπορεί να απαιτηθούν από 3 – 10 συνεδρίες, συνήθως σε χρονική απόσταση 3 –7 ημερών. Ανάλογα με την περιοχή που πάσχει υπάρχει εξειδίκευση στο σκεύασμα του Κολλαγόνου που θα χρησιμοποιηθεί (δηλαδή άλλου τύπου σκεύασμα θα χρησιμοποιηθεί σε παθήσεις του γόνατος και άλλο σε παθήσεις του ώμου). Οι εγχύσεις γίνονται στο χώρο του ιατρείου και δεν απαιτείται κάποια ειδική προετοιμασία. Γίνεται χρήση πολύ μικρής και ατραυματικής βελόνης και το περιεχόμενο εγχέεται διαδερμικά στο υποδόριο απ’ όπου το Κολλαγόνο θα απορροφηθεί στα βαθύτερα στρώματα του σώματος. Η διαδικασία, παρότι ενέσιμη, δεν είναι επίπονη ούτε έχει παρενέργειες και ο ασθενής μπορεί να έλθει και να φύγει μόνος του από το ιατρείο.

ΙΔΑΝΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΣΤΟΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟ Η ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΟ ΙΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΕΣΙΜΟ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΙΚΚΡΙΩΜΑ (ΟΧΗΜΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ) ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΙΣΤΟ ΣΕ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΡΟΝΟ.

ΤΟ ΕΝΕΣΙΜΟ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ ΤΩΝ ΙΣΤΩΝ.

ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

ΑΥΧΕΝΑΛΓΙΑ – ΡΑΧΙΑΛΓΙΑ – ΑΛΓΟΣ ΘΩΡΑΚΑ – ΠΟΝΟΙ ΡΑΧΗΣ ΠΛΑΤΗΣ – ΙΝΙΜΥΑΛΓΙΑ

ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ – ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ – ΔΙΣΚΟΚΗΛΗ

ΠΕΡΙΑΡΘΡΙΤΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ (ΩΜΟΥ, ΓΟΝΑΤΟΣ, ΙΣΧΙΟΥ, ΧΕΙΡΟΣ)

ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ – ΘΛΑΣΕΙΣ ΜΥΩΝ, ΤΕΝΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ (ΔΙΑΣΤΡΕΜΑΤΑ ΠΟΔΟΣ Κ ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΥ, ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ ΤΕΝΟΝΤΑ)

ΠΟΝΟΙ ΜΙΚΡΩΝ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ ΣΕ ΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΚΡΑ – ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΥΠΕΡΧΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΤΙΔΕΣ – ΚΑΡΠΙΑΙΟΣ ΣΩΛΗΝΑΣ, ΩΛΕΝΙΑ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑ.

ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΧΟΡΗΓΗΘΕΙ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΔΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΟΔΟ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΤΟΥ.

Δύναται η έγχυση, να εκτελεστεί υπό υπερηχογραφικό έλεγχο κάτι το οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί στο ιατρικό μας κέντρο.

ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

Το πεδίο που καλύπτεται από την Ενδοκρινολογία είναι ευρύτατο και ένας σύντομος κατάλογος παθήσεων που εμπίπτουν σε αυτό είναι:

• Σακχαρώδης διαβήτης τ. 1, 2 και κυήσεως
• Δυσλιπιδαιμίες
• Παχυσαρκία και διαταραχές του μεταβολισμού
• Παθήσεις του θυρεοειδούς
• Διαταραχές του ασβεστίου
• Γυναικεία και ανδρική οστεοπόρωση
• Παθήσεις των επινεφριδίων
• Παθήσεις της υπόφυσης και του υποθαλάμου
• Διαταραχές εμμήνου ρύσεως
• Εμμηνόπαυση και ορμονική θεραπεία υποκατάστασης
• Υπερτρίχωση και ακμή
• Διαταραχές αναπαραγωγής
• Πρώιμη και καθυστερημένη εφηβεία
• Διαταραχές σωματικής ανάπτυξης

Δέχεται κατόπιν ραντεβού. Τηλ. 2463055800-808 και 2463115911

Α Λ Λ Ε Ρ Γ Ι Α : Μια σύγχρονη επιδημία!

Ετυμολογικά, η λέξη αλλεργία είναι σύνθετη και προέρχεται από τον συνδυασμό των λέξεων «άλλο + έργο» άλλος (=διαφορετικός από το φυσιολογικό) & έργο (=δράση του οργανισμού).

Η Αλλεργία είναι μία νόσος ή μία κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την υπερβολική και λανθασμένη αντίδραση του οργανισμού μας εναντίον αθώων – αβλαβών ουσιών, των αλλεργιογόνων. Τα αλλεργιογόνα δεν προκαλούν καμία αντίδραση στα μη-αλλεργικά άτομα.

Δεδομένα σχετικά με την Αλλεργία:

• Ευαισθητοποιημένος δε σημαίνει και απαραίτητα αλλεργικός.
• Η αλλεργία, συνήθως, αρχίζει νωρίς στην παιδική ηλικία και επιμένει για πολλά χρόνια, συχνά για πάντα. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
• Τα αλλεργικά νοσήματα αποτελούν τα πιο συχνά χρόνια νοσήματα στα παιδιά και στους νεαρούς ενήλικες.
• Οι ασθενείς με ένα αλλεργικό νόσημα έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης περισσοτέρων αλλεργιών.
• Στα παιδιά πολύ συχνά ένα αλλεργικό νόσημα ακολουθεί κάποιο άλλο. Συνήθως η ατοπική δερματίτιδα εμφανίζεται πρώτη (αλλεργική παρέλαση).
• Το παιδί με άσθμα μπορεί να συμμετέχει σε αθλητικές δραστηριότητες, αρκεί το άσθμα του να είναι ελεγχόμενο.
• Οι αλλεργίες έχουν σημαντική κληρονομική επιβάρυνση, χωρίς να αποκλείεται και η εμφάνισή τους χωρίς προηγούμενο οικογενειακό ιστορικό αλλεργίας.

Συνήθη Αλλεργικά Νοσήματα:

• Αλλεργική ρινίτιδα
• Αλλεργικό άσθμα
• Ατοπική δερματίτιδα
• Έκζεμα
• Κνίδωση
• Αγγειοοίδημα
• Τροφική Αλλεργία
• Φαρμακευτική Αλλεργία
• Αλλεργία σε Υμενόπτερα (μέλισσα & σφήκα)

Υπηρεσίες Ιατρείου:

• Κλινική εξέταση
• Δερματικές δοκιμασίες
• Έλεγχος αναπνευστικής λειτουργίας
• Δοκιμασίες πρόκλησης
• Ανοσοθεραπεία

Θεραπείες:

• Ειδική Ανοσοθεραπεία
• Ειδική Φαρμακευτική συντηρητική αγωγή
• Ειδικές οδηγίες αποφυγής ένοχων αλλεργιογόνων
• Μονοκλωνικά αντισώματα
• Ρύθμιση φαρμακευτικών αλλεργιών

Συμβουλές:

• Η ένεση κορτιζόνης δεν έχει θέση στην άμεση αντιμετώπιση του αναφυλακτικού σοκ.
• Κρατείστε τα παράθυρα του σπιτιού σας κλειστά σε ώρες υψηλής γυρεοφορίας ή όταν υπάρχει αέρας.
• Για να κρατήσετε τα αλλεργιογόνα μακριά από τα μάτια, τη μύτη ή το στόμα, φορέστε γυαλιά ηλίου ή μάσκα.

Μπορεί η Αλλεργία να αποτελεί την πιο σύγχρονη επιδημία, όμως μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε μαζί. Ελάτε, σας περιμένουμε!

Χορήγηση Αναισθησίας ή καταστολής στο Ιατρικό  Πτολεμαΐδας

Στην εποχή που ζούμε, την «εποχή της τεχνολογίας», «ειδικές» εξετάσεις, όπως η ενδοσκόπηση του γαστρεντερικού συστήματος  (γαστροσκόπηση,  κολονοσκόπηση) καθώς και η Επεμβατική πνευμονολογία (Βρογχοσκόπηση ) έχουν γίνει καθημερινή  ρουτίνα στην διαγνωστική και επεμβατική ιατρική. Οι πληροφορίες που παρέχουν οι εξετάσεις αυτές, βοηθούν τον θεράποντα ιατρό στη διάγνωση και την θεραπευτική αντιμετώπισή (φαρμακευτική ή επεμβατική). Στόχος είναι  πάντα η βελτίωση της υγείας του ασθενούς και η καλύτερη ποιότητα ζωής του.

Έχοντας υπ’ όψιν τον φόβο και την αγωνία των ασθενών, έχουμε δημιουργήσει στο ¨Ιατρικό Πτολεμαΐδας¨ ένα ενδοσκοπικό τμήμα που παρέχει τις δυνατότητες ασφαλούς και σωστής εξυπηρέτησης του ασθενούς.

Οι ειδικοί  Γαστρεντερολόγοι και Πνευμονολόγοι  μπορούν  να τελειώσουν την ενδοσκόπηση ήρεμα και ακίνδυνα, με τη συνδρομή ειδικού Αναισθησιολόγου, ο οποίος αξιολογεί λεπτομερώς τον ασθενή πριν από την έναρξη της εξέτασης. Έτσι η δόση της καταστολής – μέθης ρυθμίζεται ανάλογα με τον ασθενή.

Ο αναισθησιολόγος παραμένει δίπλα στον ασθενή καθόλη τη διάρκεια της εξέτασης, παρακολουθώντας τα ζωτικά του όργανα (ΑΠ, σφίξεις, ΗΚΓ) έτσι,  η εξέταση γίνεται ανώδυνα. Ο ασθενής παρακολουθείται στη συνέχεια έως ότου μπορεί να εξέλθει μόνος του από το Ιατρικό Κέντρο και να επανέλθει σε απλές δραστηριότητες (να βαδίσει κανονικά, να μην πονάει, να φάει και να πιει).

Λίγα λόγια για την αναισθησία  

H αναισθησία είναι η ιατρική πράξη που καθιστά τον ασθενή παροδικά αναίσθητο στον πόνο ή στα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος προκειμένου να διεξαχθεί μια διαγνωστική ή θεραπευτική πράξη.      

H αναισθησία προκαλείται με ένα «μείγμα» φαρμακευτικών ουσιών, οι οποίες διοχετεύονται στον οργανισμό μας μέσω ενός μικρού καθετήρα, που τοποθετείται σε φλέβα του χεριού, και έχουν τρεις στόχους: την απώλεια συνείδησης, την αναλγησία και την πλήρη χαλάρωση των μυών.. H δοσολογία και το είδος τους εξαρτώνται από το ιστορικό, το βάρος, την ηλικία του ασθενούς, καθώς και από τη διάρκεια του χειρουργείου.

Τις τελευταίες δεκαετίες η εκθετική αύξηση του αριθμού των μη επεμβατικών ή ελάχιστα επεμβατικών διαγνωστικών ή θεραπευτικών πράξεων έχει οδηγήσει στην ανάγκη χορήγησης ενδοφλέβιας καταστολής ή/και αναλγησίας σε χώρους εκτός νοσοκομείου.

Η καταστολή χρησιμοποιείται, για να διευκολύνει τους ασθενείς να ανεχθούν δυσάρεστες επεμβατικές ή μη διαγνωστικές και θεραπευτικές πράξεις παρουσιάζοντας ορισμένα πλεονεκτήματα:

• ανακουφίζει το άγχος, την ενόχληση και τον πόνο και έτσι επιτρέπει στους ασθενείς να ανέχονται δυσάρεστες τεχνικές και διεργασίες,
• βελτιώνει την ποιότητα της εξέτασης, χωρίς τον κίνδυνο κάκωσης είτε λόγω ελλιπούς συνεργασίας με τον ασθενή είτε λόγω ανεπιθύμητων επιπτώσεων του stress,
• διευκολύνει την όλη διεργασία όταν απαιτείται η ακινησία του ασθενούς, ειδικά των παιδιών και μη συνεργάσιμων ενηλίκων.

Οι τεχνικές ΕΦ καταστολής ή/και αναλγησίας επιτρέπεται να εφαρμόζονται ─ για μη επεμβατικές ή ελάχιστα επεμβατικές πράξεις εκτός χειρουργείων σε ενήλικες και παιδιά, όπως: ενδοσκοπικές εξετάσεις  (βρογχοσκοπήσεις, γαστροσκοπήσεις, κολονοσκοπήσεις)

Όλες αυτές οι επεμβάσεις είναι πολύ σύντομες ή επιφανειακές, πολλές φορές δεν χρειάζεται γενική αναισθησία. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να δοθούν κάποια κατασταλτικά, ηρεμιστικά ή παυσίπονα, ούτως ώστε η διαδικασία της επέμβασης να μπορεί να γίνει καλά ανεκτή από τον ασθενή. Η χορήγηση των φαρμάκων αυτών περιγράφεται με τον αδόκιμο όρο «μέθη». Ο ασθενής, σε αυτήν την κατάσταση, είναι ήρεμος, ακίνητος, δεν πονά, αναπνέει φυσιολογικά μόνος του, αλλά ακούει και καταλαβαίνει αυτά που συμβαίνουν γύρω του.

Τι είναι η “Μέθη”;

Η «μέθη» είναι ένας μη επιστημονικός όρος ο οποίος χρησιμοποιείται από μη ειδικούς για να περιγράψει μία κατάσταση κατά την οποία, ο ασθενής δεν έχει ολική απώλεια συνείδησης, αλλά είναι αρκετά ήρεμος και έχει μειωμένη αίσθηση του πόνου ώστε να μπορεί να δεχτεί τη διενέργεια μικροεπεμβάσεων.

Η «μέθη» επιστημονικά ονομάζεται «επεμβατική ηρέμηση και αναλγησία», ενώ παλαιότερα ονομαζόταν «ενσυνείδητη ηρέμηση ή καταστολή».

Για τη διενέργεια της χειρουργικής ηρέμησης και αναλγησίας χορηγούνται ηρεμιστικά φάρμακα, τα οποία σε μικρές δόσεις δεν καταστέλλουν ή καταστέλλουν ελάχιστα το καρδιαγγειακό σύστημα και φάρμακα που προκαλούν αναλγησία.

Τι είναι λοιπόν η ενσυνείδητη καταστολή;

Η ενσυνείδητη καταστολή (γνωστή ευρέως με τον μη δόκιμο όρο “μέθη”), είναι μια ασφαλής μέθοδος αναισθησίας με ενδοφλέβια χορήγηση συγκεκριμένων φαρμάκων από τον αναισθησιολόγο και παρακολούθηση (monitoring) των ζωτικών λειτουργιών με αναισθησιολογικό εξοπλισμό.

Είναι επίσης γνωστή στην βιβλιογραφία ως “ενσυνείδητος καταστολή”  και “ελαφρά καταστολή”). Υπάρχει η δυνατότητα, ανάλογα με την επιθυμία του ασθενή, να επιλέξουμε το βάθος της αναισθησίας, που ρυθμίζεται εύκολα με τον ρυθμό χορήγησης του φαρμάκου:

1. Κατάσταση ύπνου με μηδενική αντίληψη από τον ασθενή. Ο ασθενής βρίσκεται είτε σε φυσικό ύπνο είτε σε κατάσταση σημαντικής ψυχικής-διανοητικής χαλάρωσης και κατά την οποία ενώ μπορεί να επικοινωνεί με διαύγεια, έχει περιορισμένη αντίληψη και αδιαφορία για τα συμβαίνοντα στο χώρο (εσωστρέφεια) δηλαδή πλήρη αποσύνδεση από το περιβάλλον Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει ότι έχει σχέση με την επέμβαση και ως εκ τούτου να μη θυμάται σχεδόν τίποτα. Αυτό σε συνδυασμό με την κλινικώς εμφανή ψυχική ευφορία που αισθάνεται έχει σαν αποτέλεσμα ο ασθενής να μην καταγράφει καμία δυσάρεστη εμπειρία.
2. Κατάσταση βαθιάς χαλάρωσης, με δυνατότητα επικοινωνίας με τον γιατρό και αντίληψη των γεγονότων αλλά χωρίς ανάμνηση (ο ασθενής δεν θυμάται τί έγινε).
3. Σημαντική χαλάρωση με αντίληψη και επικοινωνία με τον γιατρό, αλλά χωρίς πόνο και ταλαιπωρία. Με την ενδοφλέβια καταστολή δεν καταστέλλονται η αναπνοή και η καρδιακή λειτουργία, γι′ αυτό έχει υψηλό δείκτη ασφαλείας, ακόμη και για πολύωρες επεμβάσεις, τεκμηριωμένο επιστημονικά.

Συμπερασματικά για την αναισθησία

Με ενσυνείδητη καταστολή ο ασθενής βρίσκεται σε φυσικό ύπνο ή σε σημαντική ψυχική-διανοητική χαλάρωση και ευφορία. Οτιδήποτε βιώνει, το βιώνει θετικά και με ευχάριστη ανάμνηση. Δεν ανησυχεί για την έκβαση της επεμβατικής εξέτασης και για την ακρίβεια δεν την σκέφτεται καν (αποσύνδεση από το περιβάλλον). Οι περισσότεροι ασθενείς θυμούνται τις στιγμές της επέμβασης ως μία ευχάριστη εμπειρία. Παράλληλα, στην ενσυνείδητη καταστολή υπάρχει περιορισμένη αντίληψη του χρόνου με συνέπεια ο ασθενής να θεωρεί ότι η όλη διαδικασία κράτησε ένα λεπτό της ώρας ενώ στην πραγματικότητα ήταν 20- 25 λεπτά.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το τέλος της επέμβασης το εκλαμβάνουν ως αρχή. Επίσης αξίζει να αναφέρουμε την ψυχική ηρεμία και ασφάλεια που προσφέρει αυτή η μέθοδος αφού δίνει την δυνατότητα στον ασθενή να συνομιλεί με τον γιατρό του. Η ενσυνείδητη καταστολή αποτελεί μοναδική ασφαλή διέξοδο σε αυτές τις περιπτώσεις

Αξιολόγηση ασθενών

Όλοι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε καταστολή για μια επεμβατική ή μη εξέταση πρέπει να αξιολογούνται πριν τη διαδικασία ώστε να καταστεί δυνατόν να ανιχνευθούν τυχόν ιατρικά προβλήματα και να επιλυθούν πριν τη διαδικασία.         

Πόσο διαρκεί μία αναισθησία;

Η διάρκεια της αναισθησίας εξαρτάται από την διάρκεια της Επεμβατική εξέτασης  Σήμερα, ο αναισθησιολόγος έχει στην κατοχή του μία πληθώρα αναισθησιολογικών φαρμάκων και τεχνικών, με τα οποία του δίνεται η δυνατότητα να παρατείνει ή να συντομεύσει την αναισθησία. Γενικά, η αναισθησία αρχίζει 5 λεπτά πριν την επέμβαση και τελειώνει 5 έως 10 λεπτά μετά την επέμβαση.

Ακολούθως μεταφέρεστε στον θάλαμο ανάνηψης όπου εκεί θα επανακτήσετε τις αισθήσεις και την πλήρη διαύγεια του πνεύματός σας

Ανάνηψη ασθενών

Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε καταστολή ή/και αναλγησία πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά κατά τη μεταναισθητική περίοδο σε έναν επαρκώς εξοπλισμένο χώρο ανάνηψης.

Στον ειδικά διαμορφωμένο αυτόν χώρο, θα παραμείνουν τόσο χρόνο όσο χρειάζεστε να επανακτήσουν πλήρως τις αισθήσεις τους. Ο αναισθησιολόγος, εφόσον κρίνει ότι είναι  αιμοδυναμικά σταθερός και είναι ικανοποιημένος από την ανάνηψη σας, δίνει οδηγίες και ο ασθενής φεύγει από το ιατρικό κέντρο.

Τα κριτήρια αποχώρησης του ασθενούς από την ανάνηψη είναι:

1. να έχει πλήρως τις αισθήσεις του και να ανταποκρίνεται κατάλληλα,
2. να είναι σε θέση να σταθεί και να περπατήσει χωρίς βοήθεια, ενώ εάν είναι διανοητικά ανάπηρος να συμπεριφέρεται όπως και πριν την καταστολή,
3. να έχουν επιστρέψει τα ζωτικά του σημεία στις κανονικές τους τιμές και να είναι σταθερά για τουλάχιστον 15 λεπτά,
4. να είναι υπό έλεγχο και εντός αποδεκτών ορίων τυχόν πόνος, δυσφορία, ναυτία και έμετος,
5. να έχουν δοθεί εγγράφως αναλυτικές οδηγίες

Το Νεφρολογικό Ιατρείο παρέχει εξειδικευμένες υπηρεσίες όσον αφορά την αντιμετώπιση της Αρτηριακής Υπέρτασης, της Χρόνιας Νεφρικής Νόσου, της Διαβητικής Νεφρικής Νόσου, της Οξείας Νεφρικής Βλάβης, της Νεφρολιθίασης, της Πολυκυστικής Νεφρικής Νόσου, των Σπειραματοπαθειών και των Αιματουρικών Συνδρόμων. Βασικός στόχος μας είναι η ολιστική προσέγγιση του αρρώστου, μέσα από την στενή συνεργασία με τις άλλες ιατρικές ειδικότητες, καθώς και η πραγματοποίηση στοχευμένων παρεμβάσεων ( γενετικός έλεγχος, διατροφικές συμβουλές, βιοψία νεφρού στα συνεργαζόμενα νοσοκομεία, δυνατότητα νοσηλείας σε ιδιωτικό θεραπευτήριο κ.α) που σκοπό έχουν την ουσιαστική αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους ασθενείς μας.

Πρόκειται για την ιατρική ειδικότητα, που προσφέρει την προοπτική θεραπείας στους ασθενείς που πάσχουν από ευρέως φάσματος καλοήθεις βλάβες του Κεντρικού και του Περιφερικού Νευρικού Συστήματος του ανθρώπινου σώματος.

Αποβλέπει στη βελτίωση και την παράταση της ποιότητας ζωής των ασθενών που πάσχουν από εξουθενωτικές νευρολογικές νόσους. Περιλαμβάνει όλες τις πτυχές της διάγνωσης, προσέγγισης και θεραπείας (κυρίως χειρουργικής) των παθήσεων που αφορούν τον εγκέφαλο, τη σπονδυλική στήλη – νωτιαίο μυελό και τα περιφερικά νεύρα.

Ο Ιατρός κ. Κώττας Σωτήριος έχει πλούσια εμπειρία διενεργώντας όλο το φάσμα των επεμβάσεων σε παθήσεις εγκεφάλου και σπονδυλικής στήλης και ειδικά στα αγγεία του εγκεφάλου (εμβολισμός και χειρουργική ανευρυσμάτων εγκεφάλου, καθώς και στις αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες-AVM).

Μοναδικός στόχος είναι η καλύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των κάθε φύσεως νευροχειρουργικών βλαβών.